ایرنه یازی نمی تواند به کسی فکر کند که در 10 مایلی مزرعه اش در کشور ناواهو زندگی می کند و آب تمیزی به خانه آنها می ریزد، از جمله خانه خودش. در لبه منطقه رزرو شده در شمال شرقی آریزونا، در نزدیکی جایی که صخره های قرمز رنگ Monument Valley از کف صحرا بلند شده است، لوله کشی داخلی ممکن است لوکس به نظر برسد.
یازی، 71 ساله، گفت: «نمی‌دانم مردم درک می‌کنند که زندگی اینجا چقدر سخت است یا خیر.
در صورتی که کنگره توافقنامه تاریخی بین قبایل ناواهو، هوپی و سان خوان جنوبی پیوت و ایالت آریزونا را تصویب کند که تمام ادعاهای حقوق آب برجسته آنها را در مورد حوضه رودخانه کلرادو حل و فصل کند، ممکن است کمک در راه باشد.
این توافق که اکنون هر سه قبیله آن را تایید کرده‌اند، نقطه عطفی تاریخی برای ملت‌های بومی است که دهه‌ها برای سهم عادلانه خود از آبی که در سرزمین‌های اجدادی‌شان جریان دارد، جنگیده‌اند.
ادعاهای آب با نیومکزیکو و یوتا قبلا حل و فصل شده بود. آریزونا تنها کسی بود که مقاومت کرد. منطقه رزرو ناواهو به مساحت 27400 مایل مربع، بزرگترین منطقه در کشور، بخش هایی از منطقه سه ایالتی را با فواصل بسیار زیاد بین شهرها و حتی خانه های فردی در بر می گیرد.
در حالی که میلیون‌ها نفر در جنوب غربی و جنوبی کالیفرنیا به رودخانه کلرادو می‌روند تا شهرها و محصولات خود را حفظ کنند، قبیله یازی فاقد خطوط لوله است که آن را به این آبراه با ارزش – و بیش از حد استفاده شده – متصل کند.
چند روز در هفته، یازی یا یکی از دو فرزند بزرگسالش، یک ساعت در جاده‌های خاکی و سنگ‌ریزه‌ای ناهموار سفر می‌کنند تا به یک مرکز اجتماعی قبیله‌ای برسند که به ساکنان این امکان را می‌دهد تا با پرداخت هزینه آب را پمپاژ کنند. در بازگشت به خانه، یازی از پسرش می خواهد که یک آب انبار را در حیاط خانواده پر کند.
یازی اخیراً تلفنی گفت: “من همیشه آب حمل می کنم.”
شانا یازی، عضو ملت ناواهو، با ایرنه یازی در مورد نیازهای آبی خود در یک انبار آب محلی در دنهوتسو، آریزونا صحبت می کند.
(برایان ون در بروگ/لس آنجلس تایمز)
یازی و همسایگانش در خارج از دهکده ناواهو دننهوتسو تنها کسانی نیستند که با کمبود آب زندگی می کنند. تخمین زده می شود که 30 درصد از خانوارهای رزرو شده ناواهو لوله کشی داخلی ندارند و بسیاری از کسانی که در مناطق دورافتاده زندگی می کنند باید خانه های خود را با ژنراتور تغذیه کنند، زیرا آنها همچنین به شبکه برق وصل نیستند.
در یک مراسم امضای قرارداد در پایتخت قبیله ویدو راک، آریزونا، رئیس ملت ناواهو، بو نایگرن، گفت که قرارداد آب به ویژه برای ساکنان رزرو که مجبور به حمل آب صرفاً برای دسترسی به یک نیاز اولیه زندگی هستند، مهم است. در برخی موارد، ساکنان تامین آب را با اقوام و دوستان خود به اشتراک می گذارند، در حالی که برخی دیگر از سازمان های غیرانتفاعی که نصب رایگان سیستم آب را ارائه می دهند، کمک می گیرند.
اگرچه حصول این توافق زمان بر بود، اما تلاش ها برای رساندن آب سالم به خانه های اعضای قبیله در سال های اخیر به دلیل خشکسالی های ناشی از تغییرات آب و هوایی، همه گیری ویروس کرونا و نبرد بین ایالت های جنوب غربی، فوریت جدیدی پیدا کرده است. تا سهم خود از آب حوضه رودخانه را تامین کنند.
سیاست بی ثبات کشور و انتخابات ریاست جمهوری قریب الوقوع نیز نگرانی اصلی رهبران بومی است. قبل از اجرایی شدن توافق جدید، قبایل به تأیید کنگره و امضای رئیس جمهور نیاز دارند.
برخی از مقامات قبیله ای، دولت دموکرات رئیس جمهور بایدن را نسبت به سلف بایدن و نامزد احتمالی جمهوری خواه دونالد ترامپ، حمایت بیشتری از ادعاهای حقوق آب و حفاظت از سرزمین های اجدادی می دانند، اگرچه هر دو به عنوان رئیس جمهور به نفع گسترش دسترسی به آب عمل کرده اند. در سال 2020، دولت ترامپ از توافقنامه ای بین ملت ناواهو و یوتا حمایت کرد که تمام ادعاهای حقوق آب در این ایالت را حل و فصل کرد و حدود 220 میلیون دلار بودجه فدرال برای کمک به ساخت زیرساخت های هیدرولیکی مجاز کرد. از زمان روی کار آمدن بایدن در سال 2021، دولت او صدها میلیون دلار به قبایل بومی برای پروژه های آب اختصاص داده است.
با این حال، در سال 2023، دادگاه عالی ایالات متحده که عمدتاً محافظه‌کار بود، ضربه‌ای به تلاش‌های ناواهو برای گسترش دسترسی به آب وارد کرد، زیرا حکم داد که دولت فدرال از نظر قانونی موظف به کمک به ساخت خطوط لوله و سایر زیرساخت‌ها برای رساندن آب پاک به ذخایر نیست. ساکنان.
نایگرن در مراسم امضای قرارداد گفت: «سال گذشته، این واقعیت که (دیوان عالی ایالات متحده) قرار نبود به ما کمک کند، ضربه بزرگی برای ما بود. اما اکنون ما وکلای خودمان، کارشناسان آب، هیدرولوژیست‌ها داریم و می‌توانیم تعیین کنیم چقدر آب متعلق به ماست.»
شانا یازی، یکی از اعضای ملت ناواهو، در مارس 2020 آب و سایر منابع را در منطقه رزرو ناواهو در کامرون، آریزونا توزیع می کند.
(جینا فراتزی/جینا فراتزی/لس آنجلس تایمز)
بر اساس توافق نهایی، ناواهوها “مقدار قابل توجهی از آب حوضه بالایی رودخانه کلرادو، بخشی از آب حوضه پایینی، تمام آب های زیرزمینی زیر ملت ناواهو، تمام آب های سطحی که به ناواهو می رسد دریافت خواهند کرد. ملتی از رودخانه کوچولو کلرادو، و همه آبهای شستشو. به گفته شورای ملی ناواهو، آبی که در جنوب منطقه حفاظت شده هوپی به کشور می رسد.
این توافق از دولت فدرال می خواهد که 5 میلیارد دلار برای ایجاد زیرساخت های حیاتی برای اتصال منابع آب سطحی و زیرزمینی قلمرو به جوامعی که به آن نیاز دارند اختصاص دهد. همچنین به ناواهوها این انعطاف‌پذیری را می‌دهد تا آب آریزونا را از حوضه رودخانه کلرادو بالا به حوضه پایینی منتقل کنند و اگر نزدیک‌ترین منبع به این ساکنان باشد، آب را از نیومکزیکو و یوتا به جوامع ناواهو در آریزونا هدایت کنند.
جولین اشلی، که ریاست رزرواسیون ناواهو را بر عهده دارد، گفت: «بدیهی است که با زندگی در منطقه ناواهو، ما مرز نداریم – این فقط بخشی از کشور ماست – بنابراین ساخت زیرساخت های بزرگ برای آب، فاضلاب و خطوط برق بسیار بزرگ است. کمیسیون ملی حقوق آب و نماینده مناطق کنار رودخانه است.
اشلی گفت در حالی که بسیاری از ناواهوها برای مدت طولانی به آب های زیرزمینی، آلودگی اورانیوم و آرسنیک و همچنین سطوح بالای شوری متکی بوده اند، برخی از این آب ها را برای استفاده ناامن می کند. و برخی از چاه ها به سادگی آب کافی برای پاسخگویی به تقاضا تولید نمی کنند.
اشلی گفت: «ما فقط می‌خواهیم بتوانیم از تمام آب خود استفاده کنیم، زیرا مکان‌های زیادی داریم که کمیت یا کیفیت آب وجود ندارد.
یازی می‌گوید ورود لوله‌ها و آبی که از یک شیر آب به خانه‌اش می‌آید، نمی‌توانست به این زودی‌ها بیاید. او مشتاقانه منتظر روزی است که دیگر مجبور نباشد 26 کیلومتر را در هر راه طی کند تا برای خانواده‌اش آب و همچنین 18 گاو، 15 بز و دو اسبش تهیه کند.
او گفت: این یک مشکل است.