برای آلون لیچمن، دستیار مربی سینسیناتی ردز، کارش در ورزشگاه داجر این آخر هفته است. قلب او در اسرائیل است.
اولین مربی او، کسی که بازی بیسبال را به او یاد داد، هر روز برای تحمل سختی می کند. برادر این مربی که هفت ماه پیش توسط شبه نظامیان حماس از خانه اش ربوده شد، گمان می رود که در نوار غزه اسیر باقی بماند.
لیچمن پنجشنبه گفت: «ده روز پیش، او هنوز زنده بود.» او در یک فیلم گروگان گیری نشان داده شده بود.
یکی از هم تیمی های سابق لیشمن در تیم ملی اسرائیل نیز ربوده شد.
لیچمن گفت: “می ترسم او زنده نیست.”
حمله حماس در 7 اکتبر برای اسرائیلی ها همان حمله القاعده در 11 سپتامبر برای نیویورکی ها بود: همه کسی را می شناسند که کشته شده است.
اسرائیل این هفته روز یادبود خود را جشن گرفت. لیچمن پیامی تلخ از یکی از دوستانش در آنجا دریافت کرد که لحنی عذرخواهی داشت.
در متن نوشته شده است: «امروز فقط چهار قبر را کشف کردم.
این باید روزهای جشن برای لیچمن باشد، کسی که قبل از بازی کردن فوتبال کالج در کالج Cypress و UC San Diego در اسرائیل به دنیا آمد و بزرگ شد. او به‌عنوان مربی لیگ کوچک – مدت کوتاهی برای داجرز و به مدت شش سال با سیاتل مارینرز – کار کرد و در طول مسیر برای اسرائیل در بازی‌های المپیک 2020 بازی کرد.
قرمزها فصل گذشته او را به خدمت گرفتند. او لیگ های بزرگ را ساخته بود.
او گفت: “من رویای خود را زندگی می کنم.”
آلون لیچمن اسرائیلی، زانو زده، در طول روزهای بازی خود پس از بازی مقابل جمهوری دومینیکن در المپیک توکیو، 3 آگوست 2021.
(مت اسلوکام / آسوشیتدپرس)
او هر جا می رود اشک های یک کشور را به یاد می آورد، با برچسب نقره ای سگی که بر گردن می بندد. بر روی برچسب سگ به زبان انگلیسی و عبری، فریاد ملی حمایت از گروگان ها حک شده است: “همین حالا آنها را به خانه بیاور!” »
در اسراییل زمستان گذشته، لیشمن با این فریاد تجمع در راهپیمایی های شنبه شب شرکت کرد. او برچسب شناسنامه خود را روی آن نداشت.
او در حالی که برچسب را در دست داشت، گفت: «وقتی به ایالات متحده می‌آیم، احساس می‌کنم در آن زمان است که باید این را بپوشم، زیرا این باعث ایجاد مکالمه می‌شود.
او از موج اعتراضات علیه اسرائیل نمی ترسد. جایی که او بزرگ شد، یک بمب‌گذار انتحاری می‌توانست در هر گوشه خیابان کمین کند.
او گفت: «هر اتوبوسی که سوار می‌شدم، احساس می‌کردم ممکن است منفجر شود.»
با این حال، او بدش نمی آید که این مکالمات را انجام دهد، اگر فقط چیزهایی را که شخصا می داند به اشتراک بگذارد. او می‌گوید متقاعد کردن مردم مبنی بر اینکه آنچه در رسانه‌های اجتماعی می‌بینند با تجربه زندگی‌شان متفاوت است، می‌تواند دشوار باشد.
لیچمن در ارتش اسرائیل خدمت می‌کرد، جایی که به گفته او آموزش سختگیرانه بود: اگر یک تروریست مظنون را در نزدیکی یک غیرنظامی ببینید، نمی‌توانید شلیک کنید. برادر او اخیراً از اقامت دو ماهه در غزه بازگشت و گفت که شبه نظامیان نارنجک هایی را پرتاب کردند و به سربازان اسرائیلی شلیک کردند و سپس در تونل ها پراکنده شدند.
لیچمن گفت: «من برادرم را باور خواهم کرد.
یکی از دستکش‌های آلون لیشمن، پرچم اسرائیل و فریاد “آنها را به خانه بیاورید!” به احترام اسرائیلی هایی که توسط حماس به گروگان گرفته شده اند.
(آلون لیچمن)
لیچمن نمی داند که جنگ چگونه ممکن است پایان یابد. او نه ژنرال است و نه سیاستمدار. او گفت که دولت اسرائیل “به پای خود شلیک می کند” و در حالی که حماس ممکن است مشکل داشته باشد، مردم غزه این مشکل را ندارند.
او گفت: ما صلح می خواهیم. “ما در مورد چگونگی دستیابی به این امر اختلاف نظر داریم. »
دستکش‌هایی که لیچمن در این فصل استفاده کرده است شامل دستکشی است که روی آن «اکنون آنها را به خانه بیاورید» دوخته شده است. » و پرچم اسرائیل، دیگری با تصویر برچسب سگی که بر سر دارد و یک ستاره یهودی.
او هفته گذشته با یکی از این دستکش ها عکسی از خودش گرفت و برای مربی سابقش در اسرائیل فرستاد، کسی که برادرش هنوز گروگان است. این هم یک ژست دلسوزی و هم احساس درماندگی است، در حالی که این تنها کاری است که می توانید انجام دهید.