یک بار از جیمی کارتر شنیدم که می گفت در جنگ حقوق بشر وجود ندارد. با جنگ در اوکراین و غزه، این مشاهده عمیق تر از همیشه به نظر می رسد. حقوق بشر، به عنوان یک موضوع، ممکن است در حمایت زندگی باشد.
نمونه های بسیار کمی از پیشرفت وجود دارد که می توان روی آن پیشرفت کرد. شاید فقط یکی – ایرلند شمالی، یعنی.
علاوه بر مناطق جنگی بزرگ، حقوق بشر در بسیاری از نقاط نقض می شود که باید برای مقابله با این ویرانی تلاش کرد. اتحادهای قدیمی در حال شکستن و حتی شکستن هستند. آوارگان خواستار سرپناه و امنیت هستند. تعداد کشته ها بسیار زیاد است، اختلال حماسی است.
شورای روابط خارجی سیستم ردیابی تعارض را حفظ می کند – نشانگرهای نارنجی آن روی کره زمین قرار دارد. ویکی‌پدیا مجموعه وسیع‌تری از آنها را ترسیم می‌کند درگیری های مسلحانه. اقدامات خصمانه مردم را در سودان و غرب گینه نو می کشد، هائیتی در آستانه فروپاشی است، خشونت جنایتکارانه مکزیک را فرا گرفته است و هزاران نفر سالانه در سوریه جان خود را از دست می دهند.
برخی از خشونت ها به ویژه وحشیانه است، مانند جشنواره موسیقی در اسرائیل در 7 اکتبر. گروگان ها برای مدت طولانی در روسیه، چین، مصر و اکنون غزه نگهداری می شوند. نزدیک به یک میلیون فلسطینی از همه جهات فرار می کنند و به دنبال امنیت از تهاجم موعود به رفح هستند.
عواقب آن واضح است اما درک آن دشوار است. اول پیر و جوان می میرند. قحطی جنگ را به دنبال دارد. بیماری به دنبال گرسنگی می آید و جوانان و افراد میانسال نیز می میرند. زنان به ویژه در برابر خشونت جنسی آسیب پذیر هستند که عواقب آن می تواند تا آخر عمر باقی بماند. ده ها نفر خود را بی خانمان می یابند.
نجابت و عقل ایجاب می کند که به این فجایع، هرچند بزرگ و ناسازگار، رسیدگی کنیم.
می توانیم با یادآوری هدف شروع کنیم. آن را دوباره بخوانید اعلامیه جهانی حقوق بشر، توسط سازمان ملل متحد در سال 1948 به تصویب رسید و به سرپرستی النور روزولت نوشته شد. این یک فراخوان واضح است برای اینکه جهان چگونه باید با مردمش رفتار کند. یا به «Dignitas Infinita» پاپ فرانسیس نگاه کنید، دعوت کلیسای کاتولیک برای «بجنگ بدون هیاهو، در زندگی روزمره و شخصاً بهای دفاع از حقوق کسانی را که به حساب نمی‌آیند بپردازید».
اما چگونه؟ از کسانی که با درگیری و خطر مواجه می شوند، وقایع را مستند می کنند، کسانی که خواهان پاسخگویی هستند حمایت کنید: داوطلبان و کارگران سازمان ملل، روزنامه نگاران در زمین و مذاکره کنندگان صلح. گروه هایی مانند پزشکان بدون مرز، آشپزخانه جهانی، صلیب سرخ/ هلال احمر، و عفو بین الملل، جایی که من زمانی در آنجا کار می کردم. (تکلیف خود را انجام دهید؛ همه گروه ها ظرفیت ماندن را ندارند.)
بخشی از جهان را پیدا کنید که می خواهید به آن کمک کنید و به یاد داشته باشید که ممکن است در همسایگی باشد. با افرادی که با آنها مخالف هستید صحبت کنید. به دنبال چیزهایی باشید که می توانید در مورد آنها توافق کنید.
به زبان ساده، جهان از خشونت می لرزد. او را باید از نجابت تکان داد. ما باید امید و اعتماد خود را به آینده بازیابیم.
آیا این حماقت، در برابر خشونت متاستاز کننده، غیرممکن است؟ من اینطور فکر نمی کنم. هر کجا که هستید، هر مسئولیت و تعهدی که دارید، می توانید رای دهید، ملاقات کنید، سازماندهی کنید، گوش دهید، وقت و پول خود را بدهید.
ما باید حقوق بشر را از مراقبت های ویژه خارج کنیم و تعهد خود را نسبت به آنها احیا کنیم. ما باید با خیال راحت به خانه برگردیم تا از همه ما محافظت کنیم.
جک هیلی، مدیر سابق عفو بین الملل ایالات متحده آمریکا، بنیانگذار مرکز اقدام حقوق بشر است. او نویسنده کتاب “آینده خود را بسازید: درس های مادام العمر در حقوق مدنی و بشر” است.