تحلیلگران می گویند چین به دنبال نقش دیپلماتیک جهانی بیشتر است اما از خاورمیانه دوری می کند

“من تمایلی به ایفای نقش ندارم. آلترمن گفت: فقط میل به نشستن بر سر میز بزرگسالان وجود دارد.

وی افزود: “هدف چین تا حدی لذت بردن بی سر و صدا از این واقعیت است که ایالات متحده در اینجا آسیب دیده است، اما همچنین تلاش می کند تا از درگیری در غزه به عنوان راهی برای متحد کردن جنوب جهانی علیه ایالات متحده استفاده کند.”

شاهزاده در پاسخ گفت که دو کشور وارد یک “مرحله تاریخی جدید در روابط” می شوند و بر سیاست “عدم مداخله” چین در امور داخلی تاکید کرد.

در سال 2023، چین و عربستان سعودی یک قرارداد سوآپ ارز ملی به ارزش حدود 50 میلیارد یوان برای 26 میلیارد ریال سعودی یا تقریباً 7 میلیارد دلار آمریکا امضا کردند.

در ماه نوامبر، شی از آتش بس و ایجاد کانال های بشردوستانه در غزه حمایت کرد، اگرچه دیپلمات های چینی از میانجیگری مستقیم در مذاکرات صلح خودداری کردند.

کارشناسان می گویند که نزدیکی دیپلماتیک با چین با مثال زدن به منافع بازیگران منطقه ای خدمت می کند: یک قدرت جهانی در حال رشد که از پذیرش ارزش های لیبرال یا فشار به اصلاحات سیاست داخلی که مطابق با منافع ایالات متحده است، امتناع کرده است.

اما توازن ظریف قوا در خاورمیانه دشوارتر از آن چیزی است که پکن انتظار داشت. جاناتان فولتون، یکی از اعضای برنامه خاورمیانه شورای آتلانتیک، گفت که حملات حماس به اسرائیل در ماه اکتبر و شروع جنگ غزه، محدودیت های کاری را که چین می تواند در منطقه انجام دهد را نشان می دهد.

فولتون همچنین گفت که در نحوه گزارش دخالت چین در نزدیکی عربستان و ایران «اغراق» وجود دارد.

وی یادآور شد که چندین بازیگر در منطقه، به ویژه عراق، مسئول “بیشتر برداشتن سنگین توافقی بودند که اعلام شد” و آنها به پکن روی آوردند زیرا “آنها به یک حامی قدرت بزرگ و چین با استراتژی استراتژیک جامع خود نیاز داشتند.” مشارکت، توانست نقشی را ایفا کند که هیچ قدرت بزرگ دیگری نمی توانست.

فولتون گفت: «من فکر نمی‌کنم این لزوماً به این معنی باشد که چین نقش زیادی در ساخت آن داشته است.

چین بیش از هر چیز یک عامل اقتصادی در منطقه است. علاقه زیادی وجود دارد. این لزوماً به این معنی نیست که تأثیر زیادی دارد.

ایران به وزیر خارجه چین گفته است که خشونت علیه اسرائیل را تشدید نخواهد کرد

حوثی‌ها، شبه‌نظامیان شیعه مورد حمایت ایران که از سال 2014 در قدرت هستند، همه کشتی‌های خارجی در دریای سرخ را تهدید کرده‌اند، ظاهراً در حمایت از فلسطینی‌ها که به گفته آنها «قربانیان جنایات اسرائیل» هستند.

ایالات متحده از چین خواسته است تا از نفوذ خود بر ایران برای پایان دادن به حمایت از شبه نظامیان استفاده کند، اما هیچ تعهد قاطعی تضمین نشده است.

یک مقام ارشد آمریکایی بعداً به خبرنگاران گفت: «پکن می‌گوید که آنها موضوع را با ایرانی‌ها در میان می‌گذارند… اما ما مطمئناً قبل از اظهارنظر بیشتر در مورد اینکه فکر می‌کنیم آنها واقعاً این موضوع را مطرح می‌کنند، منتظر خواهیم بود».

فولتون استدلال کرد که انفعال چین به دلیل فقدان اراده نیست، بلکه به دلیل احساس پکن است که دیپلمات‌هایش پاسخی به بحران ندارند و نمی‌توانند بر شبه‌نظامیان حوثی یا ایران تأثیر بگذارند.

چین «نگرانی عمیق» خود را نسبت به تشدید تنش‌ها پس از حمله ایران به اسرائیل ابراز می‌کند

«سعودی ها انتظار داشتند چیزی ببینند. آنها گفتند: «ببین، ما برای شی جین پینگ فرش قرمز پهن کردیم… ما هستیم [one of your] فولتون گفت: بزرگترین تامین کنندگان انرژی و اکنون ما به شما نیاز داریم.

اما چین مجبور نبود این کارها را انجام دهد زیرا کشتی های آنها مورد حمله قرار نگرفتند.

داون مورفی، استاد دانشگاه دفاع ملی، در موافقت با فولتون، گفت که بعید است پکن هزینه سیاسی مذاکرات منطقه ای را برای پایان دادن به درگیری در غزه، به عنوان مثال، به دوش بکشد.

مورفی استدلال می‌کند که چینی‌ها روی تلاش‌های آمریکا برای همسویی با اسرائیل و حفظ حضور نظامی حساب می‌کنند – سپس از کاهش اعتماد جهانی به دیپلماسی آمریکایی سرمایه‌گذاری کنند.

“این راهی برای آنهاست که خودشان را متمایز کنند و با انفعال این را نشان دهند [it is different] از دیدگاه آنها که طرف صلح هستند.»