این ایده که چین خطوط دریایی حیاتی تجاری خود را مسدود خواهد کرد، ظاهراً استرالیا یک امر بد سیاسی است.
مایکل پتزولو، رئیس سابق وزارت کشور، گفت که دولت باید یک «کتاب جنگ» تهیه کند، زیرا خطر «معتبر» درگیری تا سال 2030 وجود دارد. در سایههای بلیتز، او از نیاز به برنامههایی برای پوشش تخلیه و پناه دادن به مراکز جمعیتی صحبت کرد. این مفهوم نمی تواند ماهیت غیر کشنده درگیری های معاصر را درک کند، زیرا به ویژه در مورد استرالیا کاربرد دارد.
بیایید لحظه ای به این موضوع فکر کنیم: چین برای به زانو درآوردن استرالیا در یک درگیری مدرن چه باید بکند؟ آسیب پذیری منحصر به فرد استرالیا نه در جغرافیای آن نهفته است و نه در مسیرهای تجاری آن.
تعلیق جزئی یا کامل سفارشات برای سه یا شش ماه باعث سقوط اقتصاد چین نمی شود، اما اقتصاد استرالیا ضربه خواهد خورد. همانطور که در استراتژی دفاعی پیشنهاد شده است، نیازی به قطع کشتیرانی در دریای چین جنوبی نیست.
آیا استرالیا 246 میلیارد دلار از هوای رقیق برای خرید زیردریایی های جدید Aukus ایجاد می کند؟
آیا استرالیا 246 میلیارد دلار از هوای رقیق برای خرید زیردریایی های جدید Aukus ایجاد می کند؟
نیازی به استقرار یک زیردریایی و شلیک گلوله نیست. هیچ سیستم استرالیایی نباید هک شود. این جنگ آنطور که سرهنگ ها می دانند جنگ نیست.
اگر چین مجبور نیست برای آسیب رساندن به استرالیا مسیرهای تجاری را بطور فیزیکی مسدود کند، پس چگونه استرالیا می تواند از چنین آسیب های اقتصادی جلوگیری کند؟
امور خارجی که در حال حاضر بودجه نسبتاً کمی دارد، پاسخ این سوال را دارد. برای کسری از هزینه زیردریایی های Aukus، تعامل دیپلماتیک استرالیا با چین می تواند ده برابر شود. استرالیا با کسری از هزینه می تواند تحقیقات دانشگاهی در مورد چین را تقویت کند و به درک عمیقی از چین دست یابد تا جایگزین توصیفات ساده کارتونی شود که اکنون گفتمان عمومی و سیاسی استرالیا را هدایت می کند.
گام دوم، به رسمیت شناختن مشروعیت تمایل چین برای ایفای نقش فعال تر در شکل دادن به نظم جهانی مبتنی بر قوانین است. به نظر می رسد استرالیا نیز مانند جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، فکر می کند که پیروی از خواسته های ایالات متحده همان همکاری است. رئیس جمهور شی جین پینگ خواهان همکاری مبتنی بر به رسمیت شناختن مشروعیت دیدگاه چین توسط ایالات متحده است. ساختارهای نظارتی جهانی که چین را به رسمیت نمی شناسند دیگر برای هدف مناسب نیستند.
در حالی که آلبانی ها به پکن می روند، استرالیا باید در وفاداری خود تجدید نظر کند
در حالی که آلبانی ها به پکن می روند، استرالیا باید در وفاداری خود تجدید نظر کند
سیاست خارجی استرالیا در حال حاضر رویکردی خصمانه نسبت به چین دارد، جایی که تقریباً هر کاری که چین انجام می دهد اشتباه است یا به عنوان تهدیدی برای استرالیا تلقی می شود. این فقدان احترام عمیقاً در تار و پود سیاست های دیپلماتیک و نظامی فعلی استرالیا تنیده شده است. ارتش وفادار به مأموریت خود، جهان را از طریق یک محدوده می بیند.
دیپلماسی می تواند و باید دیدگاه متفاوتی داشته باشد. پنی وانگ، وزیر امور خارجه، این لفاظی ها را کمرنگ کرده است، اما موضع فعلی استرالیا تفاوت مادی با موضع تهاجمی دولت قبلی ندارد.
مارلز می خواهد اطمینان حاصل کند که استرالیا قادر به مقاومت در برابر فشار است، اما زیردریایی ها روی میز مذاکره نیستند. جنگ اقتصادی از طریق مقررات با دیپلماسی حل می شود نه با سلاح.
داریل گوپی یک متخصص بین المللی در تحلیل فنی مالی و عضو سابق هیئت مدیره ملی شورای تجاری استرالیا و چین است. نظراتی که در اینجا بیان می شود، نظر اوست