به عبارت دیگر مواظب خودت باش و بقیه مواظب خودشان هستند.
این نگرش بازتاب رویکرد دیگری است که به عنوان «تنهایی خودکشی» شناخته میشود، که در آن افراد با دیگران قرار ملاقات نمیگذارند و تنها میمانند، حتی زمانی که نسبت به کسی احساس میکنند.
این رویکردهای عجیب و غریب در رابطه با دلبستگی عاشقانه میتواند تا حدودی به توضیح رشد جمعیت مجرد چین کمک کند، جمعیتی که در سال ۲۰۲۱ به رکورد ۲۳۹ میلیون نفر رسید.
میانگین سن ازدواج اول نیز از سال 2010 افزایش یافته است.
پست در اینجا به مفاهیم «عشق تنهایی» و «تنهایی ناشی از خودکشی» می پردازد.
عشق تنها
پس از دو سال با هم، مومو و چن که برای اولین بار عاشق شدند، اهل شنژن در استان گوانگدونگ در جنوب چین، بیشتر به یک آشنا شبیه هستند تا دوست دختر و دوست پسر.
آنها در محله های مختلف زندگی می کنند و زمانی که به جلسات هلندی می روند هفته ای یک یا دو بار ملاقات می کنند. پیامهای چت آنها رسمی است زیرا معاشقه را «نفرتانگیز» میدانند.
آنها به ندرت در مورد رابطه خود هیجان زده می شوند و به ندرت دعوا می کنند.
مومو گفت که از همراهی چن لذت می برد اما برای استقلال و آزادی او ارزش قائل است.
در چین، چنین رابطه ای به عنوان “عشق تنهایی” شناخته می شود.
این بدان معناست که به جای فدا کردن چیزها برای شرکای خود، بیشتر و بیشتر جوانان چینی ترجیح می دهند احساسات خود را در اولویت قرار دهند.
آنها “مغز عشق” را تحقیر می کنند، وضعیتی که توصیف کننده کسانی است که اجازه می دهند احساسات خود را تحت تاثیر قرار دهند.
مومو گفت: “کسانی که به “تا زمانی که مرگ ما را از هم جدا کند” باور دارند، احمق هستند.
تنهایی ناشی از خودکشی
افرادی که به رویکرد تا حدودی نامشخص «تجرد خودکشی» در روابط پایبند هستند، ممکن است ادعا کنند که متعهد به مجرد ماندن هستند، اما به نظر میرسد میل عمیقی برای عشق رمانتیک دارند.
آنها در فانتزی های خود لحظه ای را که عاشق می شوند و سناریوهای عاشقانه بی شمار دیگری را تصور می کنند.
اما آنها فقط اجازه می دهند این ایده ها در سرشان اتفاق بیفتد و کاری برای تحقق آنها انجام نمی دهند.
یکی از این حامیان گفت: «چه چیزی لذت بخش تر از بازی با تلفن من است؟»
آنها همچنین بر این باورند که اگر برای یافتن یا حفظ رابطه باید سخت تلاش کنند، برای آنها مناسب نیست.
یک وبسایت متخصص در روانشناسی، Jiandanxinli، توضیح داد که فرسودگی شغلی جوانان در نتیجه استرس محل کار، میل آنها را برای روابط از بین برده است.
آنها می ترسند که یک رابطه شکست خورده به سلامت روان آنها آسیب برساند، بنابراین ترجیح می دهند در منطقه راحتی خود بمانند.