اما نکته قابل تامل این است که اگر اقلام کوچک یکبار مصرف با جایگزینهای قابل استفاده مجدد، اولین مواردی نباشند که تنظیم میشوند، چه چیز دیگری میتواند باشد؟ نسلها است که ما با استفاده از پلاستیک به دلیل شرکتهایی که پلاستیک یکبار مصرف ارائه میدهند، خراب شدهایم. در نتیجه، دفع روزانه پلاستیک هنگ کنگ در سال 2022 به رقم خیره کننده 2369 تن در روز رسید و پلاستیک یکبار مصرف به عنوان دومین جزء بزرگ زباله های جامد شهری این شهر قرار گرفت.
برای مقابله با ریشه مشکل – “فرهنگ یکبار مصرف”، هر بخش باید با تسهیل استفاده مجدد و حذف تدریجی اقلام یکبار مصرف، به کاهش در منبع کمک کند. این امر مستلزم به رسمیت شناختن مسئولیت اجتماعی توسط همه ذینفعان، به جای اتکای صرف بر تلاش های مشتریان است.
آزمایشی که اخیراً توسط Greenpeace انجام شد، نشان داد که تقریباً 50 درصد زبالههای آنها شامل اقلام یکبار مصرف و بستهبندی محصول است. این یافته نشان میدهد که شهروندان اغلب گزینههای محدودی دارند و در نهایت به خرید بیرونبر یا محصولات با بستهبندی بزرگ میپردازند.
اجرای طرح شارژ پسماند مستلزم آن است که مردم هزینه بسته بندی تولیدی خود را متقبل شوند. اما ایجاد طرحهای مسئولیت تولیدکننده که شرکتها را تنظیم کرده و آنها را تشویق به کاهش بستهبندی در مبدا، به ویژه بستهبندیهای پلاستیکی کند، ضروری است. چنین طرح هایی پتانسیل کاهش چشمگیر استفاده از بسته بندی های پلاستیکی غیر ضروری را دارند. این امر حیاتی است زیرا تولیدکنندگان مسئول به حداقل رساندن مواد و بسته بندی در مرحله تولید هستند.
استقبال از ابتکارات استفاده مجدد باید یک روند سیاست جهانی باشد. برای مثال، رستورانهای زنجیرهای میتوانند سیستمهای قابل استفاده مجدد را برای ظروف بیرونبر توسعه دهند. این رویکرد بار بازیافت را بر دوش عموم کاهش می دهد و در عین حال هزینه ها و آلودگی ناشی از تولید ظروف پلاستیکی بازیافتی را کاهش می دهد.
تحقیقات نشان می دهد که یک سیستم اجاره فنجان قابل استفاده مجدد از فنجان های یک بار مصرف در دسته بندی های مختلف اثرات زیست محیطی بهتر عمل می کند. هر فنجان قابل استفاده مجدد، انتشار گازهای گلخانه ای را 25 درصد، مصرف آب را تا 37 درصد و سمیت انسان را تا 34 درصد کاهش می دهد. مشابه رویه در تایوان، فروشگاههای زنجیرهای مانند مشروبفروشیها، فروشگاههای رفاه و سوپرمارکتها باید به مشتریان خدمات لیوان قرض و برگشت ارائه دهند.
آلودگی پلاستیک از مرزهای جغرافیایی فراتر می رود. آلودگی درون یک شهر به طبیعت و مردم دوردست آسیب می رساند. متاسفانه بسیاری از ساکنان هنوز از این مشکل بی اطلاع هستند. وضعیت هنگ کنگ تنها نوک کوه یخ در سیاره ماست.
در سطح جهانی، سرانه مصرف پلاستیک در شمال جهانی حدود چهار برابر بیشتر از مصرف در جنوب جهانی است. علاوه بر این، هزینه های آلودگی پلاستیکی برای کشورهای با درآمد پایین و متوسط به طور نامتناسبی بیشتر از کشورهای با درآمد بالا است.
برای مقابله با این بحران، رهبران 175 کشور به تصویب یک معاهده جهانی در مورد آلودگی پلاستیکی رأی دادند که اکنون در اتاوا در حال مذاکره است. برای اینکه این معاهده به طور موثر با آلودگی پلاستیکی مبارزه کند، باید اقداماتی را شامل شود که به کل چرخه حیات پلاستیک، از استخراج تا ساخت تا دفع، رسیدگی کند. چنین معاهده ای نشان دهنده یک پیروزی قابل توجه برای کشورهای جنوب جهانی است که بار عمده اثرات نامطلوب آلودگی پلاستیک را متحمل می شوند.
با این حال، مذاکرات پیمان جهانی پلاستیک در اتاوا با چالش هایی مواجه است. سوخت فسیلی و منافع پتروشیمی مانع پیشرفت به سوی معاهده ای می شود که به اندازه کافی نیازهای کشورهای جنوب جهانی را برآورده می کند. با وجود تجربه سختی های ناشی از آلودگی پلاستیکی، برخی از دولت ها به دلیل ترس از دست دادن سرمایه گذاری، تمایلی به محدود کردن تولید پلاستیک ندارند.
به طور دلگرم کننده، مطالعه اخیر صلح سبز نشان می دهد که مردم در سراسر جهان خواستار یک معاهده قوی برای مقابله همه جانبه با آلودگی پلاستیکی هستند. کشورها نباید از این واقعیت غافل شوند که یک معاهده باثبات به نفع همه خواهد بود. مسئله بقای جوامع در جنوب جهانی و مردم سراسر جهان است.
لیان تام یک فعال در صلح سبز شرق آسیا – هنگ کنگ است
ماریان لدسما یک کمپین زباله صفر در صلح سبز جنوب شرقی آسیا – فیلیپین است